„Są tacy – to nie żart, dla których…” praca jest wszystkim, co widzą przez cały dzień. Nie tyczy się to wybranych zawodów, czy pracowników sektorów gospodarczych, ale również osób prowadzących własną działalność gospodarczą czy tak zwanych wieloetatowców. 12 sierpnia obchodzimy dzień pracoholizmu. To kiedy kończy się normalna praca a zaczyna się pracoholizm?
Co to jest pracoholizm?
Pracoholizm jest zaburzeniem, które powoduje, że dana osoba wręcz obsesyjnie podchodzi do swojej pracy, co ma znaczny wpływ na to jak wygląda jej życie prywatne. Termin został użyty po raz pierwszy w 1971 roku przez amerykańskiego pastora i psychologa religii Wayne’a Oates. Pracoholik nadmierne zaangażowanie w obowiązki zawodowe uważa za powód do dumy, a nie za chorobę.
Pracoholizm – przyczyny
Istnieje wiele przyczyn mogących doprowadzić do rozwoju pracoholizmu. Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na pewne cechy osobowości, dzięki którym dana osoba ma większe tendencje niż inni do popadnięcia w pracoholizm. Do pracoholizmu może prowadzić nadmierny perfekcjonizm oraz niezdrowe ambicje. Zwrócono uwagę na to, że wśród zdiagnozowanych pracoholików znaleźć można przede wszystkim neurotyków, oraz osoby wykazujące skłonności do zachowań kompulsywnych. Jednak to nie wszystko. W pracoholizm popadają bardzo często narcyzi.
Nadmierne zaangażowanie w pracę może dawać poczucie łagodzenia lęku, a nawet pozornie wpływać na poprawę własnej samooceny. Właśnie dlatego wiele osób popada w pracoholizm. Uciekają w ten sposób od problemów dnia codziennego, czy problemów rodzinnych. Praca stanowi dobrą wymówkę na odcięcie się od trudnych sytuacji. Badacze zwracają również uwagę na biologiczne uwarunkowania, które nasilają skłonność do popadania w uzależnienia behawioralne. Inne czynniki mogące mieć wpływ na rozwój pracoholizmu: charakter pracy – nienormowany czas pracy, presja, nastawienie na zdobycie sukcesu, charakter rynku pracy – wymaganie od pracownika nadmiernego zaangażowania, oddania firmie, coraz lepszych wyników, czynniki środowiskowe i rodzinne – wzorce rodzinne oraz społeczne.
Jak leczyć uzależnienie od pracy?
Uzależniona od pracy osoba, zwłaszcza w pierwszej fazie pracoholizmu, zazwyczaj nie ma świadomości, że cierpi na pracoholizm. Jak pomóc bliskiej osobie w sytuacji, gdy zauważamy coraz bardziej niepokojące sygnały? I jak leczyć uzależnienie od pracy, które w istotny sposób obniża jakość życia pracoholika oraz jego najbliższego otoczenia?
Dobrym pomysłem będzie szczera i empatyczna rozmowa, wskazująca na istnienie problemu i w delikatny sposób sugerująca możliwość udania się do specjalisty. Lekarze pozostają w regularnym kontakcie z terapeutami, aby jak najefektywniej pomóc każdej osobie, Podczas spotkania w gabinecie przeprowadzana jest wnikliwa diagnoza, która ma na celu określenie skali problemu, jego przyczyn i możliwych sposobów postępowania terapeutycznego. Psycholog – w zależności od potrzeb Pacjenta – przeprowadza odpowiednie testy, rozmawia zarówno z Pacjentem i/lub jego rodziną, a następnie decyduje, jak leczyć, by terapia przyniosła trwałe efekty. Dobrze zrealizowana terapia psychologiczna jest najlepszym sposobem na skuteczne uporanie się z problemem pracoholizmu. Jeżeli czujesz, że Ty lub Twoi bliscy mogą potrzebować tego typu pomocy – nie zwlekaj i skontaktuj się z jednym ze specjalistów. Możesz liczyć na życzliwość i dyskrecję na każdym etapie kontaktu.
Warto wiedzieć
Polacy pracują prawie najwięcej na świecie. Blisko nam do Meksykanów – 1928 godzin – tyle średnio przepracował Polak w 2017 r, co pozwoliło nam na 7. miejsce wśród najbardziej zapracowanych narodów na świecie i 2. miejsce wśród narodów europejskich, które pracują najwięcej (wyprzedza nas tylko Grecja z 2035 godzinami spędzonymi w pracy rocznie). Najdłużej na świecie pracują Meksykanie, którzy w ciągu roku wyrabiają ok. 2 255 godzin. Więcej czasu w pracy od nas spędzają także mieszkańcy Rosji, Korei Południowej, Kostaryki czy Chile. Najmniej czasu w pracy spędzają Niemcy (zaledwie 1363 godziny rocznie). Mniej od Polaków pracują także inni nasi sąsiedzi, np. Litwini (1885 godzin), Czesi (1770 godzin) czy Słowacy (1740).
Zebrał i opracował:
Paweł Szpur
gazeta@30minut.pl
Źródła i cytaty:
https://poradnikpracownika.pl
https://psychomedic.pl/pracoholizm
https://www.poradnikzdrowie.pl
https://psychocare.pl
https://www.medonet.pl
https://www.mp.pl
https://www.medicover.pl