Rooibos to krzew z rodziny motylkowatych, który rośnie w Afryce Południowej w górach Cederberg (Cedar Mountains). Nazwa oznacza „czerwony krzak” i pochodzi od dwóch słów – rooi (czerwony) i bos (krzak) w języku afrikaans.
Uprawa i przetwarzanie rooibos
Od 300 lat aborygeńscy Khoisans z Gór Cedrowych przygotowują leczniczy napój z wąskich liści tego krzewu. Khoisan ścinają krzaki siekierami, ubijają liście młotkami, aby wydobyć sok, układają je w pryzmy do fermentacji, a następnie po prostu suszą na słońcu. Od tego czasu proces produkcji rooibos niewiele się zmienił. Jedyna różnica polega na tym, że obecnie krzewy rooibos są uprawiane na specjalnych plantacjach i nie są zbierane przez tubylców w górach.
Odkrycie Rooibos
Krzew południowoafrykański znany jest botanikom od 1772 roku. Uważa się, że dr Annick Theron rozsławiła rooibos w Europie. Theron dokonał pierwszych odkryć leczniczych właściwości rooibos w 1968 roku. Podała ciepłą herbatę swojej córeczce, która cierpi na ciężką alergię. Annick była zdumiona kojącym i leczniczym działaniem afrykańskiego napoju. Jej badania wykazały, że rooibos łagodzi podrażnienia spowodowane alergiami, pomaga przy bezsenności, a nawet łagodzi noworodki z kolki jelitowej.
Lecznicze właściwości rooibos
Wyjątkowość dobroczynnych właściwości południowoafrykańskiej rośliny jest niezaprzeczalna. Rooibos pomaga w przypadku wrzodów żołądka, nudności, zgagi i zaparć. Jedna filiżanka parzonego rooibos łagodzi bezsenność i łagodzi bóle głowy. Rooibos nie zawiera kofeiny, dzięki czemu działa uspokajająco na centralny układ nerwowy. Codzienne stosowanie rooibos pomaga poprawić trawienie, a nawet schudnąć.
Herbata Rooibos zawiera silne przeciwutleniacze przeciwstarzeniowe, a także witaminę C, sód, potas, żelazo i miedź. Wysoka zawartość fluoru w napoju pomaga wzmocnić zęby i dziąsła. Rooibos nie zawiera kwasu szczawiowego, dlatego polecany jest osobom cierpiącym na kamicę nerkową.
Napar z ciepłego rooibos łagodzi kolki, skurcze jelit u noworodków i rozwiązuje problemy z przywróceniem wzorców snu. Rooibos jest szeroko stosowany w celach kosmetycznych.
Jak zaparzyć rooibos
Do parzenia rooibos używa się czajników ceramicznych lub szklanych lub zwykłych czajników z sitkiem. Przed zaparzeniem naczynia podgrzewa się gorącą wodą. Na 200 ml używa się jednej łyżeczki rooibos. Optymalna temperatura wody do zaparzania rooibos to 95-100°C. Rooibos warzony jest przez około 5 minut. Intensywność naparu zależy od czasu parzenia, ilości listków i osobistych preferencji. W przeciwieństwie do herbaty rooibos może wytrzymać gotowanie bez dodawania cierpkości i gorzkiego posmaku do naparu. Napar Rooibos ma jasny mahoniowy kolor, słodko-kwaśny smak i bogaty duszny aromat. Rooibos można zaparzyć do 3 razy.
Rooibos to wszechstronny napój. Można go pić zarówno na zimno, jak i na ciepło, z cukrem, miodem, mlekiem, cytryną lub z dodatkiem kawałków owoców. Napar Rooibos stosuje się w kuchni, a także w marynatach, zupach i sosach.