W Zamku Książ w Wałbrzychu rozpoczęły się warte 200 tysięcy złotych prace konserwatorskie i restauratorskie fontanny bogini Flory i fontanny z Gryfonami znajdującymi się na tarasie bogini Flory. To początek rewaloryzacji książańskich tarasów, która przywróci im urodę i splendor z czasów książąt von Pless.
Inwestycja jest możliwa dzięki dotacji pozyskana przez zarząd Zamku Książ z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Środki z ministerstwa w kwocie 100 tys. zł zostały uzupełnione o taką samą kwotę z budżetu spółki.
W ramach zadania obie fontanny zostaną m.in. dokładnie oczyszczone i uzupełnione będą ich ubytki. Naprawiona zostanie także instalacja doprowadzająca do nich wodę. Taras bogini Flory był określany w przedwojennych przewodnikach „Tarasem Ogrodu Rozkoszy”. Swoją nazwę zawdzięcza stojącemu tam posągowi rzymskiej bogini roślinności czyli Flory.
Przedmiotem projektu jest zachowanie cennego dziedzictwa kulturowego – renowacja dwóch fontann na tarasach zamkowych: Fontanny Bogini Flory (koniec XIX w., historycyzm), Fontanny Trytonów ( ok. 1910 r., secesja). Rzeźbiarskie przedstawienia w ogrodach książańskich, obecnie nieliczne, reprezentują znaczny zakres zniszczeń i ubytków i wymagają natychmiastowego podjęcia działań zabezpieczających przed całkowitym unicestwieniem. W rzeźbach widoczne są nieudolne naprawy, co sprawiło, że zatarła się pierwotna forma rzeźbiarska, na co ma wpływ nie tylko erozja oryginalnych materiałów ale i niestaranne renowacje czasach PRL.
Zakres prac to wstępne wzmocnienie osłabionych partii piaskowca, wykonanie wstępnej dezynfekcji, usunięcie mechaniczne wtórnych uzupełnień oraz zaprawy cementowej, wykonanie oczyszczania powierzchni kamienia, a w ostatniej fazie przygotowawczej wykonanie impregnacji kamienia preparatem krzemoorganicznym. W ramach prac renowacyjnych i odtworzeniowych przewiduje się wykonanie metalowego szkieletu wzmacniającego z prętów ze stali nierdzewnej pod większe fragmenty rekonstrukcji formy rzeźbiarskiej obiektu a następnie wypełnienie go masą sztucznego kamienia. Ostatni etap obejmować będzie scalanie kolorystyczne rzeźby pigmentami ziemnymi odpornymi na środowisko alkaliczne i wykonanie końcowej hydrofobizacji. Ponadto dla Fontanny Trytonów przewiduje się rekonstrukcję niezachowanego elementu w kształcie muszli perłopława będącego zwieńczeniem fontanny.