Rozmowa Tygodnia z Alicją Przepiórską-Ułaszewską psychogerontolożką, trenerką rozwoju osobistego i umiejętności społecznych, coachką, mentorką, mediatorką, doradczynią zawodową, trenerką jogi śmiechu z Fundacji Via Salutis
Po raz pierwszy biorą Państwo udział w projekcie, realizowanym w ramach programu Erasmus Plus. Na czym opiera się ta innowacyjność? Wiemy, że na warsztat będzie wzięty tzw. storytelling – czyli tworzenie opowieści.
Każdy Nowy rok rozpoczynamy od zrobienia Mapy Marzeń. W tym roku już zwizualizowaliśmy swoje marzenia, plany, cele na 2024 rok , nadaliśmy im konkretne kształty, symbole. W ubiegłą środę spotkaliśmy się z Seniorami z Klubu Dłużej Młodych Fundacji Via Salutis, by stworzyć własną Mapę Marzeń. Przy twórczym stole, wsłuchując się w siebie, w swoje potrzeby, puszczając wodze fantazji, tworzymy idealny, wymarzony obraz naszych celów. To świetne narzędzie, które pomaga wyznaczać cele i wizualizować marzenia w formie graficznej, które uruchamia sprawczość.
Pracujecie Państwo w nietypowy sposób: burza mózgów, wizualizowanie planów i marzeń. Takie metody rzeczywiście pomagają rozwinąć skrzydła, realizować plany?
Samo snucie marzeń, nawet najodważniejszych jednak nie wystarczy, do sukcesu potrzeba działania. I my zaczynamy Nowy Rok od nowych projektów, ale nad częścią z nich pracowaliśmy w ubiegłym roku a nawet dłużej. Tak jest właśnie z projektem w ramach programu Erasmus + i do którego zaprosiła nas islandzka organizacja. Z naszą islandzką partnerką współpracowaliśmy przy realizacji dwóch projektów naszego autorstwa „DraBiNa – drama, biografia, narracja” i „wzMOCnieni – program osiągania dobrostanu w wieku senioralnym”, wtedy to my zapraszaliśmy. Wspólnie wypracowaliśmy metody i narzędzia, które służą edukatorom i trenerom pracującym z seniorami. Podczas ich realizacji słyszeliśmy różne opowieści, biograficzne, narracje uczestników warsztatów o ich potrzebach, marzeniach, doświadczeniach, a w nas rodziły się nowe pomysły na kolejne działania. I tak powstał projekt „Dzielenie się historiami wspiera zmiany społeczne”. Nasi Islandczycy pracują głównie na rzecz środowisk wykluczonych społecznie ze względu na niepełnosprawność, pochodzenie migranckie czy płeć, my zaś ze względu na wiek. Każdy człowiek ma swój unikalny zestaw opowieści a my przysłuchamy się tym, które noszą w sobie osoby dotknięte wykluczeniem, zaprosimy do ich odkrycia, nazwania przeżywanych emocji, uznania i podzielenia się nimi. Podzielenia i pokazania, po to, by ci, których pozornie te problemy nie dotyczą, zobaczyli, poczuli empatycznie, doświadczyli, że swoją postawą, myśleniem i działaniem lub niedziałaniem, stają się współautorami tych narracji. Przyjrzymy się też jaki wpływ opowieści mają na otaczającą rzeczywistość, podejmowane działania i decyzje, na życie społeczności. Opowieści od zawsze towarzyszą ludzkości, w opowieściach zawarte są potrzeby, pragnienia, ból i radość życia. Będziemy zajmować się opowieściami, storytellingiem, narracją, bo uważamy, że dzielenie się historiami może wpływać i wspierać zmiany społeczne. Będzie też namacalny efekt naszej pracy, publikacja zbierająca narzędzia i metody pracy opowieścią w środowisku osób zagrożonych wykluczeniem. Mamy nadzieję, że trafi ona także do rąk decydentów.
Ostatnio braliśmy udział w webinarze prezentującym „Teatr przy stole”. Zapisaliśmy się, by poznać nowe narzędzie do dbania o kondycję umysłu seniorów. Nie ma przypadków, musieliśmy tam być, bo „Teatr przy stole” okazał się być ciekawą metodą zapraszającą do wspólnego snucia opowieści. Polega on na zapraszaniu uczestników zasiadających przy wspólnym stole do puszczania wodzów fantazji, wchodzenie w różne, najbardziej nieprawdopodobne role i opowieść, która może mieć najróżniejsze scenariusze. Stymulatorem może być wszystko, karty metaforyczne, zdjęcia, przedmioty, pamiątki.
Nie chodzi więc tu o teatr w dosłownym rozumieniu, choć i takie doświadczenia mamy już w Fundacji, wystawiliśmy przecież wspaniały spektakl „Kamienica” o naszej wałbrzyskiej wielokulturowej wspólnocie.
Zakończyła się realizacja projektu „Radosny Senior”. Na czym – w skrócie – polegała jego idea?
Ta metoda daje dużo radości a my się w radości specjalizujemy. Od dwóch lat prowadzimy w regionie wykłady nt. geloterapii (terapii śmiechem) i warsztaty jogi śmiechu. W 2023 roku zrealizowaliśmy w Wałbrzychu projekt „Radosny Senior!”. Zaczęliśmy wspaniałym I PIKNIKIEM RADOŚCI, który odwiedziło 71 Seniorów. To pierwszy taki piknik w mieście, dedykowany Seniorom i organizowany przez Seniorów. Wolontariusze z naszej Fundacji prowadzili kąciki radości, rękodzielniczy, kulinarny, origami, muzyczny, gier i zabaw stymulujących pamięć i podnoszących poziom radości. Wszystko to odbyło się w gościnnych progach DPS Biały Kamień przy wsparciu pani Dyrektor Honoraty Kur i jej pracowników. Cały projekt był tak zbudowany, żeby budzić radość. Jeździliśmy więc do Dziennych Domów Seniora oraz do DPS Biały Kamień w Wałbrzychu z sesjami jogi śmiechu. Szukaliśmy też radości w naturze, latem odwiedzaliśmy ogrody, plantacje lawendy a jesienią naszą Palmiarnię, gdzie zorganizowaliśmy warsztaty szydełkowe inspirowane roślinami. Daliśmy dużo radości 65 wałbrzyskim Seniorom. I wiemy, że wciąż na nas czekają.
Wzięli Państwo udział w webinarze Fundacji Stocznia „Teatr przy stole”. Czyżby w planach były działania aktorskie, sceniczne?
Rok 2024 rysuje się barwnie, obiecujemy dobre, odważne projekty. Już w lutym uruchamiamy pierwszą na Dolnym Śląsku Poradnię Psychogerontologiczną dla Seniorów i ich rodzin. Ale o tym przy kolejnej okazji.
Dziękujemy za rozmowę.